Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
Τετάρτη 20 Απριλίου 2011
Η σύνταξη - Θέμα κοινωνικής αλληλεγγύης
Έλενα Παπαδοπούλου
Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΔΗΚΟ
Υποψήφια Βουλευτής Λευκωσίας
Η σύνταξη - Θέμα κοινωνικής αλληλεγγύης
Το σημερινό θεσμικό συνταξιοδοτικό πλαίσιο καθορίζεται από ένα σύνολο ελλείψεων και αδυναμιών που προέρχονται από την περιορισμένη χρηματοδότηση, την ανυπαρξία σύγχρονου σχεδιασμού και την λανθασμένη αναγνώριση του πραγματικού κόστους των συντάξεων. Προστίθεται και η νομικά επιτρεπτή απόσυρση χρημάτων από Ταμεία Πρόνοιας όχι για την κάλυψη αναγκών συνταξιοδότησης, με αποτέλεσμα τη μείωση των συνταξιοδοτικών πόρων και την εξασφάλιση χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Μελέτες καταδεικνύουν ότι οι απολαβές του 57% των εργαζομένων στην Κύπρο αναμένεται να είναι ελάχιστες λόγω των ελάχιστων συνταξιοδοτικών εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων που προβλέπει το συνταξιοδοτικό σύστημα. Επομένως το ποσό των συντάξεων δεν θα αντιστοιχεί στις οικονομικές ανάγκες των συνταξιούχων και δεν θα ανταποκρίνεται στο βιοτικό επίπεδο που οφείλει να διασφαλίζει η πολιτεία. Οι διαφορές των συντάξεων με τις οικονομικές ανάγκες των συνταξιούχων ισχύουν και σήμερα και αντικατοπτρίζουν την ανωριμότητα του συστήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων που τέθηκε σε ισχύ το 1980. Η Κύπρος σήμερα έχει το υψηλότερο ποσοστό συνταξιούχων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και καθίσταται επιτακτική η ανάγκη λήψης μέτρων εκσυγχρονισμού του συνταξιοδοτικού συστήματος και καθιέρωση κοινωνικών παροχών.
Καθίσταται απαραίτητη επομένως η εφαρμογή συγκεκριμένων στρατηγικών στο συνταξιοδοτικό σύστημα και το αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο και η ενίσχυση του ρόλου επαγγελματικών και ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων με σκοπό την προώθηση της προσβασιμότητας σε αυτά. Απαιτείται ο καθορισμός μιας συνταξιοδοτικής πολιτικής με βάση τα δημογραφικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής. Οι δημογραφικές εξελίξεις για παράδειγμα, όπως η γήρανση του πληθυσμού, αποτελούν σημαντικούς παράγοντες καθορισμού των συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας ιδιαίτερα σε σχέση με τις συντάξεις. Οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά την χρονική περίοδο 2000 - 2050 στις χώρες που ήταν κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2001 θα είναι περισσότερες. Ο πληθυσμός όμως γηράσκει και οι συντάξεις θα μειώνονται. Κρίνεται απαραίτητος ο καθορισμός στρατηγικών με σκοπό την αντιμετώπιση των οικονομικών και δημοσιονομικών προκλήσεων που προέρχονται από τη γήρανση του πληθυσμού σε σχέση με προγράμματα σταθερότητας και σύγκλισης και η εφαρμογή ενός αξιόπιστου οικονομικού και πολιτικού πλαισίου με προοπτικές επιτυχίας. Είναι σημαντική η διαφύλαξη της επάρκειας των συντάξεων, η διατήρηση της οικονομικής τους βιωσιμότητας και η ικανότητα αντιμετώπισης των μεταβαλλόμενων κοινωνικών αναγκών. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εξασφάλιση της στήριξης των οικονομικών και κοινωνικών στόχων από τα συνταξιοδοτικά συστήματα, της κοινωνικής συνοχής και των αγορών εργασίας. Τα σχέδια σύνταξης επομένως πρέπει να είναι συμβατά με τις ατομικές επιλογές και ανάγκες σε σχέση με την προσφορά εργασίας και την αποταμίευση και πρέπει να συμβάλουν στους στόχους της οικονομίας.
Χειρισμοί για αυξήσεις των συντάξεων συμβάλλουν στη μείωση της κοινωνικής ανισότητας και του ποσοστού φτώχειας και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Τα μέτρα που λαμβάνονται και περιλαμβάνουν αύξηση των συντάξεων ή παροχή επιδομάτων πρέπει όμως πάντα να εντάσσονται στο πλαίσιο που οριοθετεί η οικονομική κρίση και οι προσπάθειες μείωσης του οικονομικού ελλείμματος με περιορισμό των δαπανών. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το καθεστώς των επιδομάτων συντελεί στη σύντομη εξαέρωση πλεονασμάτων της προηγούμενης κυβέρνησης και μπορεί να δράσει αποτρεπτικά στην διαχείριση του χρέους. Τα ελλείμματα επομένως θα απειλήσουν τους ίδιους τους εργαζόμενους και την κοινωνική συνοχή. Απαιτείται επίλυση του ζητήματος και ορθολογική αντιμετώπιση του συστήματος.
Εκτιμώντας τους παράγοντες κοινωνικής συνοχής και αναβάθμισης της ποιότητας ζωής και σεβόμενοι το έργο και την προσφορά των συνταξιούχων στην πατρίδα, στους κοινωνικούς αγώνες, στην παιδεία και τον πολιτισμό, στη στήριξη του θεσμού της οικογένειας, στη διαπαιδαγώγηση των νέων μας, στην καλλιέργεια των ελληνικών ιδανικών και των χριστιανικών ιδεωδών και στην ανάπτυξη της οικονομίας του τόπου, καθίσταται σαφής η ανάγκη υποβολής μιας σειράς προτάσεων για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων που θα αντιμετωπίζουν το θέμα της συνταξιοδότησης με την δέουσα προσοχή και ευαισθησία. Είναι απαραίτητη η στήριξη των πρωτοβουλιών για την εφαρμογή πολιτικών προς τη σωστή κατεύθυνση και η διεκδίκηση του δικαιώματος τους για μια πιο αξιοπρεπή διαβίωση όχι κάτω από το όριο της φτώχειας.
Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς, 18.04.11
Επίτροπος Πολιτισμού κ. Έλενα Παπαδοπούλου
Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς, 18.04.11
Η UNESCO καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς και θέσπισε την 18η Απριλίου ως ημέρα εορτασμού της με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για το θέμα της διάσωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε χώρας. Το σύνολο των έργων των ανθρώπων και της φύσης, οι παραδόσεις και τα έθιμα κάθε λαού συνθέτουν το πλαίσιο ανάληψης πρωτοβουλιών και υλοποίησης των επιδιώξεων και πολιτικών που στοχεύουν στη διασφάλιση του πολιτιστικού προϊόντος.
Οι κοινότητες όλου του κόσμου οφείλουν να προβάλουν τα επιτεύγματα τους που συμβάλουν στη διατήρηση αυτής της κληρονομιάς και να προωθήσουν νέες πρωτοβουλίες σχετικά με την ανάδειξη της στο πεδίο της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής δράσης. Η ελεύθερη είσοδος στα μνημεία, η δημοσίευση του καταλόγου των αγαθών της πολιτιστικής κληρονομιάς που απειλούνται και η ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα διατήρησης και αξιοποίησης των μνημείων αποτελούν τις δράσεις και τους άξονες της ημέρας αυτής.
Το θέμα του φετινού εορτασμού και της προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς σε παγκόσμιο επίπεδο είναι “Η Πολιτιστική Κληρονομιά του νερού“, καθώς το νερό αποτελεί έναν από τους βασικούς πόρους για τη διατήρηση της ζωής. Η πολιτιστική κληρονομιά του νερού περιλαμβάνει την τεχνολογία και την αρχιτεκτονική που έχουν τεθεί στην υπηρεσία της διαχείρισης και αξιοποίησης του, τις αξίες του που έχουν συμβάλει στον καθορισμό των πεποιθήσεων και πρακτικών μας και στην ποιότητα του που έχει εμπνεύσει την λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη μουσική και τον χορό.
Στο πλαίσιο της σημασίας που κατέχει το νερό ως φορέας της πολιτιστικής κληρονομιάς απαιτείται η επίδειξη σεβασμού και αγωνιστικής διάθεσης για τη διασφάλιση των προϋποθέσεων της βιώσιμης διαχείρισης και χρήσης του πολύτιμου αυτού προϊόντος. Η κατανόηση της επίδρασης μας στην ποσότητα και ποιότητα του νερού θα συμβάλει στην προστασία των υδάτινων πόρων μας, καθώς το νερό δεν πρέπει να θεωρείται ως εμπορικό προϊόν αλλά ως κληρονομιά. Τιμολογείται ωστόσο το αγαθό αυτό, καθώς η τιμολόγηση αποτελεί κίνητρο για την ενθάρρυνση περισσότερο βιώσιμης χρήσης. Η Οδηγία - Πλαίσιο περί Υδάτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καθορίζει την προστασία των υδάτων, την εφαρμογή συστήματος διαχείρισης τους, την εξασφάλιση της διασυνοριακής συνεργασίας μεταξύ των χωρών και της ενεργούς συμμετοχής των φορέων, των μη κυβερνητικών οργανισμών και των κοινωνιών στις δραστηριότητες διαχείρισης των υδάτων, τη διασφάλιση της μείωσης και του ελέγχου της ρύπανσης, την εφαρμογή πολιτικών τιμολόγησης του νερού και την εξισορρόπηση των συμφερόντων του περιβάλλοντος με αυτούς που εξαρτώνται από αυτά. Στο πλαίσιο του τρόπου υλοποίησης της Οδηγίας - Πλαισίου οφείλουμε να συμμετέχουμε όλοι, καθώς η συνεργασία θα συμβάλει στην καθοδήγηση της διαδικασίας και στην εξασφάλιση της αποτελεσματικής και συνεπούς υλοποίησης της. Η σημασία του νερού ως βασικού στοιχείου του παγκόσμιου οικοσυστήματος είναι σαφής και η προσπάθεια μας για τη διατήρηση του πολιτιστικού αυτού αγαθού πρέπει να είναι ειλικρινής.
Ένας γνήσιος πατριώτης, ένας υπηρέτης του πολιτισμού
Ιάκωβος Καμπανέλλης
Ένας γνήσιος πατριώτης, ένας υπηρέτης του πολιτισμού
Ένα από τα πιο σημαντικά έργα που γράφτηκαν στην περίοδο της δικτατορίας είναι “Το μεγάλο μας τσίρκο“. Ένα έργο που διανθίστηκε από την μεγαλειώδη φωνή του Νίκου Ξυλούρη, τη μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και το υποκριτικό ταλέντο της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου. Το έργο ερμηνεύτηκε ως κωμωδία αλλά τελικά ήταν το έργο εκείνο που ενέπνευσε και ξεσήκωσε ολόκληρη την Ελλάδα εναντίον της δικτατορίας. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ήταν ο άνθρωπος που ξεγέλασε τους δικτάτορες και παρουσίασε την ιστορία του δράματος της νεότερης ελληνικής ιστορίας σαν κωμωδία, ξεφεύγοντας από τη λογοκρισία της δικτατορίας.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης (1922-2011) αποτέλεσε έναν από τους εξέχοντες Έλληνες μεταπολεμικούς θεατρικούς συγγραφείς και αυθεντικούς εκπροσώπους του πνευματικού πολιτισμού. Σημαντικά έργα του είναι ”Έβδομη μέρα της δημιουργίας”, ”Η Αυλή των θαυμάτων”, ”Ηλικία της νύχτας”, ”Παραμύθι χωρίς όνομα”, ”Γειτονιά των Αγγέλων”, ”Βίβα Ασπασία”, ”Οδυσσέα γύρισε σπίτι”, ”Αποικία των τιμωρημένων”, ”Το μεγάλο μας τσίρκο”, ”Ο εχθρός λαός” και ”Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα”. Η συμβολή του είναι μεγάλη στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, στον κινηματογράφο, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Συνεργάστηκε ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και στιχουργός με τους πιο πιστούς υπηρέτες του νεοελληνικού πολιτισμού, όπως τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Νίκο Κούνδουρο, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Σταύρο Ξαρχάκο. Η πλούσια πνευματική του παραγωγή χαρακτηρίζεται από διαχρονικότητα, αντικατοπτρίζει την κοινωνική ευαισθησία του και εκφράζει τα πιο πρωτοποριακά κοινωνικά αιτήματα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1943, σε ηλικία είκοσι ετών, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς και παρέμεινε κρατούμενος στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν της Αυστρίας μέχρι το 1945, όπου επέστρεψε στην Αθήνα. Ο φλογερός αγωνιστής της Αντίστασης ανακάλυψε το μεγαλείο του θεάτρου μέσα από τις παραστάσεις του Κάρολου Κουν στο Θέατρο Τέχνης που προώθησε την συγγραφή και παράσταση των πρώτων του θεατρικών έργων. Το 1950 παραστάθηκε για πρώτη φορά το έργο του “Χορός πάνω στα στάχυα“. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης το 1956 με το έργο του “Έβδομη μέρα της Δημιουργίας“ και το 1957 με την “Αυλή των Θαυμάτων“ που απέδωσε την εποικοδομητική ταύτιση των απόψεων του με τον Κάρολο Κουν, εγκαινίασε με την ανανέωση της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας μια σημαντική περίοδο του νεοελληνικού θεάτρου.
Το έργο του εντάσσεται στο πλαίσιο της περιόδου που προσδιορίζεται από θεματική και δομική ανέλιξη της ελληνικής θεατρικής συγγραφής. Με βάση τις κοινωνικές και πολιτικοοικονομικές διακυμάνσεις της δεκαετίας του 1950 η συγγραφή αυτή είχε ως σκοπό την απόδοση της ελληνικής πραγματικότητας και των προβλημάτων της. Η θεματογραφία βασίστηκε σε αναφορές στο ιστορικό παρελθόν, στην αποκωδικοποίηση της κοινωνίας που είχε δοκιμαστεί από τους εμφύλιους πολέμους ή τις δικτατορίες και στην κριτική της μικροαστικής νοοτροπίας. Το δραματικό είδος που είχε καθιερωθεί είχε ως στόχο την εποικοδομητική αφομοίωση της ελληνικής παράδοσης με τη μίμηση ξένων προτύπων. Οι κωμωδιογράφοι, όπως ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Κώστας Πρετεντέρης ή ο Νίκος Τσιφόρος και οι εκφραστές του Εθνικού Θεάτρου της χώρας με τις δραματουργίες του Άγγελου Τερζάκη, του Παντελή Πρεβελάκη και του Νίκου Καζαντζάκη εκπροσωπούσαν δυο διαφορετικούς πόλους έλξης. Στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης θεατρικής ανανέωσης και του εξορισμού της απλής ψυχαγωγικής υπόστασης του θεάτρου, οι θεατρικοί συγγραφείς αναζητούσαν συνδέσεις με την άμεση πραγματικότητα που δεν σχετίζονταν με τον μεταπολεμικό εκσυγχρονισμό. Η προσπάθεια αυτή αναλήφθηκε κυρίως από το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν που ώθησε τη δραματουργία στις δομές του Παραλόγου και του Υπαρξισμού δίνοντας στους θεατρικούς συγγραφείς τη δυνατότητα έκφρασης των προβληματισμών της σύγχρονης κοινωνίας.
Το ελληνικό μεταπολεμικό θέατρο ασχολήθηκε με την περιγραφή του νεοελληνικού τρόπου ζωής, την παράθεση σύγχρονων προβληματισμών και υπαρξιακών αδιεξόδων όπως και την αδυναμία της επικοινωνίας. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης πρωτοπόρησε στον ορισμό ενός νέου δραματουργικού σκηνικού τοπίου, της λαϊκής αυλής, ως δημοσιοποιημένου ιδιωτικού χώρου έκφρασης και συνάντησης διαφορετικών κοινωνικών τύπων και καταστάσεων και ως χώρου που προσδιόριζε τη ρευστότητα του ιδιωτικού και του δημόσιου βίου. Με τις ιστορικές σάτιρες του πρότεινε στη θεατρική συγγραφή τη χρήση νέων εκφραστικών μεθόδων, την επιστροφή στις αρχαίες παρακαταθήκες και στην ηθογραφία, την προβολή των ελληνικών ελαττωμάτων και αρετών, την παράθεση του λαϊκού στοιχείου στο πλαίσιο όμως μιας συνειδητοποιημένης ταξικής διάκρισης, τον ρεαλισμό, τον κοινωνικό προβληματισμό και το άρωμα ανεκπλήρωτων ονείρων.
Ας μου επιτραπεί η επισήμανση, ότι όταν άρχισε το τρίτο πρόγραμμα του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου και για χρονική περίοδο δέκα ετών ανέλαβα την παρουσίαση μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, είχα την τιμή μεταξύ των άλλων προσωπικοτήτων να φιλοξενήσω και τον Ιάκωβο Καμπανέλλη. Θα επιθυμούσα να μοιραστώ λίγα λόγια του μαζί σας, αγαπητοί αναγνώστες. Στην ερώτηση μου “Πως ήταν κ. Καμπανέλλη μια ημέρα σας στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν;“ η απάντηση ήταν “Πολύ λίγος ύπνος, όσο για να μην πεθάνεις, πολύ λίγο φαγητό, τόσο για μην πεθάνεις από την πείνα. Δουλεύαμε ατέλειωτες ώρες κατασκευάζοντας τα πάντα και η απογευματινή διασκέδαση ήταν να παρακολουθούμε όλοι μαζί συγκεντρωμένοι και όρθιοι τους τουφεκισμούς και τα νεκρά σώματα των ανθρώπων που τα έριχναν στους φούρνους για να τα κάψουν. Ήμασταν σαν ζωντανοί νεκροί“.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης πραγματεύτηκε θέματα που αντλούσαν το περιεχόμενο τους από την προσωπική βιωματική του πορεία και εμπειρία στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, στο στρατόπεδο, στις φτωχογειτονιές της Αθήνας και έχοντας αισθήματα σεβασμού για τις λαϊκές τάξεις υπηρέτησε το “θέατρο της καθημερινής ζωής“ αναδεικνύοντας τους βίους και τα έργα των απλών ανθρώπων όχι με κριτική διάθεση αλλά με πρόθεση κατανόησης και υποστήριξης τους. Υπήρξε θαυμαστής και εκφραστής του πλούτου του προφορικού λαϊκού λόγου της μεταπολεμικής περιόδου κα της αυθεντικής απόδοσης μιας λαϊκής γλώσσας που ήταν ταυτόχρονα ποιητική και υπαινικτική. Υπηρέτησε το θέατρο με αγάπη και αγωνίστηκε για να πραγματοποιήσει με δέος, πίστη και αγαλλίαση τα όνειρα του Νεοέλληνα στήνοντας τη σκηνή του στην αυλή των Θαυμάτων.
“Η Αυλή των θαυμάτων βασίζεται στην έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς που χαρακτηρίζει τη ζωή του Έλληνα. Η αστάθεια αυτή, τόσο γνώριμη σε όλους μας, αρχίζει από το αλλοπρόσαλλο κλίμα μας, την στρατηγική γεωγραφική μας θέση, τη φτώχεια του τόπου μας, και τελειώνει στην ιδιωτική μας οικονομία. Όλα στην Ελλάδα ανεβοκατεβαίνουν πολύ εύκολα, κυλούν, φεύγουν, κι η συνηθισμένη λαχτάρα του Ρωμιού είναι να στεριώσει κάπου, να σιγουρέψει κάτι. Η λαϊκή τάξη εκφράζει πάντα με πιότερη γνησιότητα τα χαρακτηριστικά της ζωής, για αυτό δεν είναι τυχαίο που τοποθέτησα το έργο στο χώρο της“.
Ιάκωβος Καμπανέλλης
Aπό το πρόγραμμα της παράστασης της “Αυλής των θαυμάτων“
Θέατρο Τέχνης 1957
Πολιτισμός και μέσα μαζικής ενημέρωσης
| |
Έλενα Παπαδοπούλου
Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΔΗΚΟ
Υποψήφια Βουλευτής Λευκωσίας
Πολιτισμός και μέσα μαζικής ενημέρωσης
Ο πολιτισμός αποτελεί την πρωταρχική βάση της δημοκρατικής κοινωνίας μας και με τη συμβολή του καθίσταται εφικτή η εκπλήρωση μελλοντικών πολιτικών επιδιώξεων. Ένας εποικοδομητικός διάλογος με τον πολιτισμό θα αποτελούσε σημαντική προϋπόθεση εξασφάλισης κοινωνικής συνοχής, διεθνούς συνεννόησης και δημόσιων οικονομικών συναλλαγών. Είναι απαραίτητο να αναζητείται και να επιδιώκεται ο διάλογος με τους ανθρώπους του πολιτισμού που ενδυναμώνουν την ελευθερία της καλλιτεχνικής και όχι μόνο έκφρασης και ενισχύουν το αισθητήριο της κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης απέναντι στον πολιτισμό μας.
Ο όρος Πολιτισμός δεν περιορίζεται μόνο στην καλλιτεχνική παραγωγή και στην προώθηση της αλλά περιλαμβάνει και μια βασική έκφραση των δημοκρατικών θεσμών, στο πλαίσιο των οποίων η τέχνη και ο πολιτισμός υπηρετούν την ενίσχυση της κοινωνικής συμμετοχής και την προάσπιση αξιών και ηθών σε έναν κόσμο που βάλλεται από καθοριστικές αλλαγές. Τέχνη και πολιτισμός καθορίζουν την πνευματική ταυτότητα των ανθρώπων, ενδυναμώνουν την κοινωνική συνοχή, αντικατοπτρίζουν την ίδια την κοινωνία, αντανακλούν τον τρόπο ζωής της, προτείνουν στάσεις, προσδιορίζουν κατευθύνσεις και καθιστούν απαραίτητη τη συμμετοχή μας στις διαδικασίες της πολιτιστικής παραγωγής.
Στο πλαίσιο καθορισμού αυτής της συμμετοχής επισημαίνονται οι επιδιώξεις μας. Το κράτος οφείλει να προασπίζεται, να ενισχύει την πολιτιστική παραγωγή, να ενθαρρύνει τη δημιουργία, να διατηρεί τις πολιτιστικές παρακαταθήκες και να ενισχύει τη γνώση για τον πολιτισμό, όπως προνοεί και το τρίτο μέρος του Ευρωπαϊκού Συντάγματος για τον Πολιτισμό. Ο πολιτισμός επομένως είναι και πρέπει να αποτελεί δημόσιο αγαθό και η προώθηση του δεν είναι επιδότηση για το μέλλον αλλά επένδυση για ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον που θα εξασφαλίζει στον κάθε πολίτη πρόσβαση στα αγαθά του πολιτισμού, καθώς ο διχασμός πολιτισμού και μέσων μαζικής ενημέρωσης σημαίνει και κοινωνικό διχασμό. Ο πολιτισμός μαζί με την εκπαίδευση συνεργάζονται με σκοπό τον αποκλεισμό του διχασμού, επιτρέπουν τη συμμετοχή στις κοινωνικές διαδικασίες, την προσωπική ανάπτυξη και αποτελούν σημαντικό παράγοντα κοινωνικής ένταξης και συνοχής. Πρωτοβουλίες και προτάσεις εφαρμογής μέτρων στο πλαίσιο της εκπαίδευσης με θεσμούς, όπως βιβλιοθήκες, μουσικές σχολές, μουσεία και θέατρα, μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση της πολιτιστικής παιδείας. Απαραίτητη προϋπόθεση για αυτές τις εφαρμογές είναι η ενεργοποίηση μιας οικονομίας πολιτισμού και η εξασφάλιση των κατάλληλων συνθηκών και δομών για τον πολιτισμό. Αυτή η διαδικασία μεταφράζεται σε μια δυναμική πολιτιστική πολιτική που θα ενθαρρύνει την ανάπτυξη των απαραίτητων θεσμών σε συνεργασία πάντα με την κοινωνία και την αγορά. Γνώση και ιδέες αποτελούν τις βασικές και πρώτες ύλες για την οικονομία του πολιτισμού.
Στο πλαίσιο ενός συμβολαίου μεταξύ πολιτικής, οικονομίας και πολιτιστικής δημιουργίας θα μπορούσαν να επιλυθούν οικονομικά ζητήματα και θέματα κοινωνικής συμμετοχής. Η εξασφάλιση ενός σταθερού πεδίου αναφοράς για τους δημιουργούς του πολιτισμού και των μέσων μαζικής ενημέρωσης αποτελεί μέρος αυτού του συμβολαίου. Η απόκτηση ενός ασφαλούς εργασιακού, μισθολογικού και συνταξιοδοτικού πλαισίου για τους τομείς αυτούς απασχόλησης θα εξασφάλιζε την υποστήριξη της αξιοπρεπούς καλλιτεχνικής παραγωγής για τους δημιουργούς και μια εποικοδομητική συμβολή στα μέτρα βελτίωσης του καθεστώτος του καλλιτέχνη. Αυτό θα υπηρετούσε την προστασία των δράσεων εκείνων που γίνονται προς ικανοποίηση των πνευματικών και καλλιτεχνικών αναζητήσεων και προσφέρουν πολιτισμό ως πράξη. Τα προϊόντα της πνευματικής παραγωγής και ιδιοκτησίας θα πρέπει επίσης να τύχουν ιδιαίτερου σεβασμού στον διαδικτυακό κόσμο, καθώς το ψηφιακό μέλλον μας φέρνει αντιμέτωπους με νέες προκλήσεις και επιβάλει τρόπους προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας. Επομένως είναι απαραίτητη η εξασφάλιση μιας ισορροπίας ανάμεσα στην φιλική χρήση του διαδικτύου και στα δικαιώματα των δημιουργών.
Το συμβόλαιο μεταξύ πολιτικής, οικονομίας και πολιτιστικής δημιουργίας περιλαμβάνει επίσης τη βελτίωση των πλαισίων λειτουργίας της κρατικής τηλεόρασης που υπηρετεί διαφορετικά κριτήρια από εκείνα που στοχεύουν μόνο στην εξασφάλιση της τηλεθέασης, όπως και τη διατήρηση του σημαντικού ρόλου της στην κοινωνία και στη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που προϋποθέτει την ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών και απόψεων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η ελεύθερη πρόσβαση στην γνώση και στην πληροφορία που απαιτεί την προσαρμογή των μέσων επικοινωνίας στις απαιτήσεις του ψηφιακού κόσμου. Η αγωγή των μέσων μαζικής ενημέρωσης επομένως και η διαχείριση των προοπτικών της κοινωνίας της πληροφορίας και της επικοινωνίας αποτελούν θέματα παιδείας και πολιτισμού και κατοχυρώνουν την διαδραστική σχέση μεταξύ πολιτισμού και μέσων μαζικής επικοινωνίας, μια σχέση που μπορεί να προωθήσει τη διασυνοριακή κινητικότητα, το διαπολιτισμικό διάλογο και την κυκλοφορία πολιτιστικής παραγωγής πέραν των εθνικών συνόρων.
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΟΛΙΤΗ
|
| ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ EΛΕΝΑ Πολιτικό Κόμμα: ΔΗΚΟ Εκλ. Περιφέρια: ΛΕΥΚΩΣΙΑ Αρ. 16 |  |
- Ονομάζομαι Έλενα Παπαδοπούλου
- Γεννήθηκα στη Λευκωσία στις 7/4/1961
- Είδα το πρώτο μου φως στη μαιευτική κλινική της κ. Παλαντζή, στην οδό Ονασαγόρου.
- Οι γονείς μου κατάγονται από το Καϊμακλί.
- Είμαι νυμφευμένη με το Μιχάλη Παπαδόπουλο, διευθυντικό στέλεχος της Cyta και έχουμε δύο παιδιά, την κόρη μας Κρίστη 22 χρονών και το γιο μας Νικόλα 15 χρονών.
- Έχω τελειώσει με υποτροφία τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το Πάντειο Πανεπιστήμιο στον κλάδο των Πολιτικών Επιστημών και έχω μεταπτυχιακό στο θέατρο στο Columbia των ΗΠΑ.
- Σπούδασα με τους κόπους του πατέρα μου.
- Μιλώ αγγλικά.
- Έζησα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ.
- Είμαι πρώτη ηθοποιός στο ΘΟΚ.
- Αγαπημένο μου χρώμα, το χρώμα της θάλασσας.
- Αγαπημένος μου μουσικός ο Μποτσέλλι. Λατρεύω την κλασσική μουσική
- Διασκεδάζω με την οικογένεια στο σπίτι ή με φίλους στο δικό τους σπίτι. Όταν βγαίνω πηγαίνω συνήθως σε εστιατόριο με καλό φαγητό.
- Παρακολουθώ στην τηλεόραση ειδήσεις και κινηματογραφικές ταινίες.
- Πάντοτε διαβάζω βιβλία. Ειδικά τους αρχαίους φιλόσοφους.
- Διαβάζω καθημερινά εφημερίδες.
- Πίνω μόνο κρασί.
- Αγαπημένο μου ποτό το κόκκινο κρασί και αγαπημένο πιάτο, ένα καλομαγειρεμένο φαγητό.
- Νηστεύω.
- Περπατώ.
- Κολυμπώ.
- Υποστηρίζω τον Αχιλλέα Καϊμακλίου.
- Καλύτερα ρωτήστε τον γιο μου ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα
- Μου αρέσουν τα ταξίδια με την οικογένεια. Τον περισσότερο καιρό στον Πρωταρά. Απαραίτητη επίσης μία βδομάδα κάθε χρόνο στο Τρόοδος.
- Οδηγώ αυτοκίνητο μάρκας Audi Q5.
- Δεν ακολουθώ τις τάσεις της μόδας.
- Με ελκύει σε έναν άντρα το μυαλό του.
- Πηγαίνω εκκλησία κάθε βδομάδα.
- Ο Αρχιεπίσκοπος πρέπει να είναι πνευματικός ηγέτης.
- Συμμετέχω για δεύτερη φορά σε Βουλευτικές Εκλογές. Την πρώτη φορά κατέλαβα μια ιδιαίτερα τιμητική θέση.
- Με ελκύει στην πολιτική η διορατικότητα και η στρατηγική σκέψη. Με απωθούν η ψευτιά και ο λαϊκισμός.
- Από τη νεανική μου ηλικία είχα στόχο να ασχοληθώ με την πολιτική και κάποια στιγμή να διεκδικήσω βουλευτικό αξίωμα. Γι’ αυτό εξάλλου, ένα από τα τρία μου πτυχία είναι στις Πολιτικές Επιστήμες και τη Δημόσια Διοίκηση.
- Φυσικά και θα δημοσιοποιήσω τα περιουσιακά μου στοιχεία.
- Επένδυσα στο ΧΑΚ και δεν κέρδισα αλλά ούτε και έχασα.
- Αν εκλεγώ θα δώσω βαρύτητα στα κοινωνικά ζητήματα, την Παιδεία και τον Πολιτισμό.
- Σε ό,τι αφορά τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, είμαι υπέρ της άποψης που πιστεύει η εκκλησία ως ορθή. Αλλά ζούμε σε εποχές που ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει για να νιώθει ευτυχισμένος.
- Αφήνω στη νομοθετική εξουσία το θέμα της νομιμοποίησης του χασίς.
- Είμαι εναντίον της ιδιωτικοποίησης των ημικρατικών οργανισμών.
- Πρότυπο καλής λειτουργίας κυβερνητικής υπηρεσίας, τα Κέντρα Εξυπηρέτησης του Πολίτη.
- Κυβερνητικό τμήμα που βελτιώνεται συνεχώς και χρήζει περαιτέρω βελτίωσης, το Κτηματολόγιο.
- Είμαι υπέρ του να εργάζεται η Βουλή και το καλοκαίρι.
- Είναι ικανοποιητική η αντιμισθία των βουλευτών.
- Να εναρμονιστεί το Σύνταγμα με το Ευρωπαϊκό δίκαιο.
- Είμαι ικανοποιημένη με ό,τι έχω στη ζωή μου. Ταυτόχρονα όμως έχω πολλές ευγενείς φιλοδοξίες για πολιτειακά αξιώματα, με κύριο κίνητρο την πιο καλή διαχείριση των ζητημάτων, γιατί θεωρώ πως μας αξίζουν, ως λαού, καλύτερα.
- Συμφωνώ με την άποψη ότι οι βουλευτές πρέπει να καταβάλλουν ένσημα στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
- Γενικά δεν είμαι των άκρων. Το πιο ακραίο πράγμα που έκανα ήταν η συμμετοχή μου στην πορεία γυναικών ενάντια στην κατοχή, σε χρόνους ρομαντικούς. Ήταν η εποχή της αγνότητας, που δεν γνωρίζαμε πως βαθειά μέσα μας, είχαμε άλλα σχέδια, πιο μεγάλα, όπως τόσο ωραία λέει ο Ελύτης.
- Δεν είμαι οπαδός του αθλήματος που λέγεται ρουσφέτι και αναξιοκρατία.
- Με την ανακάλυψη υδρογονανθράκων αποκτήσαμε κι εμείς το δικό μας στρατηγικό βάθος. Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, έχει μετατρέψει τη μικρή Κύπρο σε ένα τεράστιο χώρο με εμβαδό δώδεκα φορές πιο μεγάλο από το μέγεθος του νησιού. Τα πράγματα στην Κύπρο θα βελτιωθούν. Γιατί μας αξίζουν τα καλύτερα. Από εμάς εξαρτάται. Είμαι αισιόδοξη!
http://ekloges.politis-news.com/2011/hweb?-A=445&-V=candidates
Η ανεργία πλήττει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
30 Μαρτίου 2011, 14:09 EEST
Πυρήνα αρκετών προβλημάτων αποτελεί η αναγωγή του ζητήματος της ανεργίας σε αυτονόητη πραγματικότητα. Οι άνθρωποι προσδιόριζαν παλαιότερα τον εαυτό τους και την αξία τους μέσω της εργασίας που τους καθιστούσε χρήσιμους για την κοινωνία. Οι αρετές των εργαζομένων ανθρώπων, όπως η συνέπεια, η εργατικότητα και η πειθαρχία με την θετική της έννοια, παρείχαν τη δυνατότητα διάρθρωσης ενός υγιούς βιοτικού και εργασιακού πλαισίου και συνέβαλαν στην αναγνώριση τους από τους υπόλοιπους και από τα παιδιά τους. Η απώλεια της εργασίας σημαίνει επομένως την απώλεια της χρησιμότητας και της αξίας τους.Όταν η απώλεια της εργασίας διαρκεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει αρνητικές συνέπειες, καθώς ταυτίζεται με την απώλεια της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Στο πλαίσιο της αναβάθμισης του ρόλου των πολιτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το δικαίωμα της αξιοπρέπειας μαζί με τα αντίστοιχα της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ιθαγένειας και της δικαιοσύνης αναγνωρίζεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τις συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον ευρωπαϊκό κοινωνικό Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης και τον κοινοτικό Χάρτη των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η προάσπιση της αξιοπρέπειας αποτελεί προσωπική μέριμνα, καθώς η απώλεια της συνδέεται με την απώλεια του νοήματος της ζωής. Μπορεί κανείς να έχει πειθαρχία, υπευθυνότητα, κοινωνική συνείδηση και συνεργασία, όταν δεν ζητείται η προσφορά του, όταν δεν πρέπει να σηκωθεί το πρωί για να μεταβεί στην εργασία του και να αναλάβει τις υποχρεώσεις του; Μπορεί κανείς να είναι συνεπής, όταν η συνέπεια του τίθεται υπό αμφισβήτηση; Πως μπορούν να πείσουν οι άνεργοι γονείς τα παιδιά τους, ότι είναι σημαντική η απόκτηση γνώσεων για την εξασφάλιση μιας εργασίας και ότι πρέπει κανείς να είναι συνεπής, τακτικός και ευγενικός;
Κατατίθεται η οφειλή μας για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Η παροχή εποικοδομητικής εκπαίδευσης στους νέους, δια βίου μάθησης στους εργαζομένους και διαρκών προγραμμάτων εξειδίκευσης σε νέες τεχνολογίες και άλλες δεξιότητες που έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις μπορεί να αποτελέσει σημαντική προϋπόθεση εξεύρεσης και διατήρησης της εργασίας, καθώς οι παραδοσιακοί τομείς εργασίας δεν ευνοούν την απασχόληση. Η αύξηση του επιδόματος ανεργίας με ποσό που θα μειώνεται κάθε έτος, αν ο απολυόμενος δεν βρίσκει εργασία και η κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από το κράτος ανάλογα με την χρονική περίοδο εργασίας θα αποτελούσαν ήπια μέτρα εξομάλυνσης του ανεργιακού καθεστώτος, εξασφάλισης ενός ανεκτού επιπέδου διαβίωσης και ελαχιστοποίησης των αρνητικών επιπτώσεων. Η αύξηση θέσεων εργασίας σε κάθε επιχείρηση σε συνάρτηση με την παροχή φοροαπαλλαγών στο πλαίσιο νέων προσλήψεων, όπως και η παροχή από το κράτος φορολογικών και άλλων κινήτρων σε επιχειρήσεις για δραστηριοποίηση σε προβληματικούς τομείς και χώρους θα μετρίαζε την αύξηση της ανεργίας, ιδιαίτερα σχετικά με την εργοδότηση των νέων επιστημόνων.
Στο πλαίσιο εκτίμησης της παρούσας οικονομικής συγκυρίας, των προβλημάτων που επισώρευσε η παγκόσμια οικονομική κρίση στην οικονομία και των διαρθρωτικών προβλημάτων της οικονομίας επισημαίνεται ότι οι δημόσιες επενδύσεις πρέπει να αποβλέπουν στην αναβάθμιση των υποδομών, την τόνωση της απασχόλησης και την ενίσχυση της εκπαίδευσης του ανθρώπινου δυναμικού, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η αποξένωση του πολιτικού συστήματος από τη νέα γενιά και τους νέους ψηφοφόρους. Μια αποξένωση που απεικονίζει την έλλειψη συνοχής κοινωνίας και πολιτών. Κρίνεται και επικρίνεται το μέτρο αξιοπιστίας των πολιτικών κομμάτων και η έλλειψη σαφών προσανατολισμών στη διαχείριση της οικονομίας. Η δυναμική μιας αγοράς που δεν αξιοποιεί τις γνώσεις και τα εφόδια του νέου επιστημονικού προσωπικού, επιβαρύνει το μέλλον της νέας γενιάς και δεν εξυπηρετεί τις απαιτήσεις για νέα οικονομία. Μια οικονομία που θα επενδύει στους τομείς της πράσινης ανάπτυξης, των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, της παραγωγής ασφαλών διατροφικών προϊόντων και της αναβάθμισης της αγροτικής παραγωγής, του τουριστικού προϊόντος και της πολιτιστικής ανάπτυξης. Ο επαναπροσδιορισμός της πολιτικής μας ταυτότητας με νέους όρους και η διασφάλιση ευνοϊκών κοινωνικών συνθηκών θα εξασφαλίσει την πολιτική συμμετοχή των νέων σε ένα μέλλον με προοπτικές και αξιοπρέπεια.
Έλενα Παπαδοπούλου
Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΔΗΚΟ
Υποψήφια Βουλευτής Λευκωσίας
Απο SigmaLive
Επείσης: http://www.alitheiaportal.com/alitheia/arthra/epistoles-apopseis-3784.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)